Ortaokul eğitimini Marmara Koleji’nde alan ve çok genç yaşına rağmen dünyada ilaç sektörünün önde gelen firmalarından biri olan Novartis’in İnsan Kaynakları Müdürlüğü görevine getirilen Sesil Çetindağ Pir, Okulum Marmara sayfalarına ikamet ettiği İsviçre’den mesaj gönderdi.
Ben ortaokul öğrenimimi Marmara Koleji’inde aldım. Marmara Koleji 2000 yılı mezunları ile lise dönem başlangıç sürecini paylaştım ve lise öğrenimi tamamlamadan Rotary Uluslararası Değişim programı ile Amerika Birleşik Devletleri’ne (ABD) göç edip, lise, üniversite ve yüksek lisans öğretimlerimi ABD’de tamamladım.
Ortaokulda çocuk, bilme ihtiyacının dorukta olduğu bir dönemdedir. Anlamlı bir yaşamı sürdürebilmesi için merak ettiklerini bilgiye dönüştürmek ister. Bu yüzden genel öğretimin yanı sıra, çocuğun ergenlik gelişimi için önemli bir eğitim sürecidir aynı zamanda. Ben ve dönem arkadaşlarım hazırlık sınıfı ile dört yıllık bir ortaokul öğretimi gördük. Ben bu zamanı kişisel gelişimimim, eğitim ve öğretim süreçlerimin alt yapısı olarak değerlendiriyorum.
Marmara Koleji’nin öğretim müfredatı ve eğitim kalitesi bir kenara, bence en değerli hazinesi öğretmen ve öğrenci kadroları idi. Benim Marmara Koleji’nde geçirdiğim süre fiziksel, zihinsel, sosyal ve duygusal gelişimim ve değişimimin en yoğun yaşandığı dönemdi. Dürüst olmak gerekirse, ben pek de kolay bir çocuk değildim. Örneğin, "sevmediğim" öğretmenlerin dersine girmek yerine, gizlice "sevdiğim" öğretmenlerin dersine girmeye çalışırdım. Tabii ki her defasında yakalanıp, sevgili müdür yardımcımız tarafından doğruca sınıfa teslim edilirdim. Bu ve benzeri o yaşlara uygun bir sürü davranışımız öğretmenlerimiz tarafından hoş görülür, dikkatlice doğru davranışa sevk edilirdi. Başka bir örnek, spor faaliyetlerimiz esnasında - ben step takımındaydım - bizlere bir amacın uğruna gitmek ve hatta yenilgiler sonrası pes etmenin öğretilmesidir. Ne zaman bir yorgunluk, bıkkınlık söz konusu olsa, değerli step öğretmenimiz bizi güldürerek motive etmeye çalışır, yeni baştan deneme yapmamız için enerji depolamamızı sağlardı.
Kısacası bizler Marmara Koleji’nde öğretmenlerimiz tarafından kendimizi, çevremizi ve dünyayı tanımaya, kendimiz ile barışık olmaya ve sosyal beceriler kazanmaya bir fiil yönlendirildik. Bugün sahip olduğumuz değerlerin büyük bir kısmı önce ailemiz tarafından bizlere verilmiş, sonra Marmara Koleji eğitim kadrosu tarafından aktif olarak şekillendirilmiştir. Bu sebepten şahsen hem Marmara Koleji kurucularına, hem eğitim-öğretim kadrosuna, hem de dönem arkadaşlarıma sonsuz şükran duymaktayım.
Ülkemizde hala bir sürü çocuğumuz gerekli eğitim-öğretim olanaklarına sahip değiller. Dave Matthews Band’ın çok güzel bir parçası vardır: "Funny the way it is" Türkçe’ye "Ne kadar komik değil mi?" diye çevrilebilir. Bu şarkının sözleri dünyadaki tezatlar üzerine yazılmıştır. Bir yerinde şöyle der: “One kid walks10 milesto school, another's dropping out”, yani, bir çocuk okula iki buçuk km. yürürken, diğeri okulu bırakıyor. Gerçekten, hayat ne kadar ilginç değil mi?
Hal böyleyken, arzu ederim ki öğrenci arkadaşlarımız içinde bulundukları okul teşkilatının ne kadar kıymetli olduğunu fark edebilsinler ve kendilerine bir amaç belirleyip, bu amaçlarını destekleyen öğretmenlerine sıkı sıkı sarılabilsinler. Başarı bir düşünce ile başlar, unutmasınlar ister ve her birine ayrı ayrı başarılar dilerim.
